اختلافاتی که پایانی تلخ خواهد داشت/ گل به خودی تیم ملی پیش از شروع جام جهانی!

به گزارش دنیای معدن – این روزها بحث تغییر سرمربی تیم ملی فوتبال، بیش از همیشه در صدر پرحاشیه ترین اخبار روز فوتبال ایران قرار دارد. از مدت‌ها پیش شایعاتی مبنی بر اینکه دراگان اسکوچیچ در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر روی نیمکت ایران نخواهد نشست و نامی آشنا که سال‌ها در فوتبال ایران کارکرده جانشین او خواهد شد، در فضای مجازی پخش شد.

از کارلوس کی‌روش سخن می‌گوییم؛ مرد پرتغالی که همانند بیشتر سرمربیان این کشور بسیار جنجالی و پرحاشیه بود و با ۸ سال حضور روی نیمکت تیم ملی یکی از چهره‌های ماندگار فوتبال ایران است. او ۲ بار در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ تیم ملی را به جام جهانی رساند و هر دو بار خودش هدایت ایران در بزرگترین تورنمنت فوتبالی جهان را عهده‌دار بود که نتایج پر حرف و حدیثی بدست آورد.

در مدتی که انتقادات بسیار زیادی بابت بی‌برنامگی و مهیا نکردن بازی‌های تدارکاتی مناسب به فدراسیون فوتبال وارد بود، مسئولان این نهاد همواره سخن از باقی ماندن اسکوچیچ روی نیمکت تیم ملی در جام جهانی به میان می‌آوردند و همچنان برخی از آنان بر سر این موضع باقی مانده‌اند، اما سرپرست فدراسیون مدتی پیش تلویحاً از احتمال تغییر اسکوچیچ سخن گفت. میرشاد ماجدی در گفت‌وگویی تلویزیونی گفت: «اسکوچیچ قرارداد دارد، اما اولویت تیم ملی است». این در حالی بود که او در مصاحبه‌های قبلی خود اسکوچیچ را سرمربی تیم ملی در جام جهانی می‌دانست.

البته ماجدی در قضیه استوری هماهنگ برخی بازیکنان ملی‌پوش علیه اسکوچیچ، بار دیگر حمایت خود از سرمربی کروات را نشان داد، اما جریانی که در پشت پرده به دنبال برکناری اسکوچیچ است بسیار پرنفوذتر از این حرف‌هاست. همان‌هایی که نفرات دعوت شده به تیم ملی را به نام اسکوچیچ انتخاب می‌کردند و بازیکنانی که در حد تیم ب ایران هم نبودند برای یکی، دو بار به اردوهای تیم ملی اضافه می‌کردند.

و اما کارلوس کی‌روش؛ وی پس از حضور طولانی مدت به عنوان مرد شماره یک تیم ملی فوتبال ایران، تاثیرات زیادی از خود بر جای گذاشت و البته اشتباهات و کاستی‌های بسیار زیادی هم داشت که باعث می‌شد گاهی اوقات به درجه یک بودن او شک کنیم. سبک بازی تیم او مشهور به دفاع اتوبوسی، فوتبال خسته کننده و صرفاً نتیجه‌گرا بود، با این که تیم او مدت‌ها به تیم‌های آسیایی نمی‌باخت و به راحتی به جام جهانی صعود می‌کرد، اما همواره در تورنمنت‌های مهم از جمله جام ملت‌های آسیا که یکی از مهم‌ترین اهداف تیم ملی است، به بن بست می‌خورد.

کی‌روش پس از جدایی از فوتبال ایران راهی کلمبیا شد و با تیم پرستاره‌ی آمریکای جنوبی نتایج بسیار ضعیفی بدست آورد که باعث نارضایتی مردم و مسئولان این کشور بود. ماجراجویی مرد پرتغالی در قاره آفریقا و همراه با تیم ملی فوتبال مصر هم سرانجام خوشی نداشت و او عملاً دستاوردی برای این کشور به ارمغان نیاورد و حالا کی‌روش دیگر آن «سرمربی سابق رئال مادرید» یا «دستیار سر الکس فرگوسن در منچستریونایتد» نیست.

دراگان اسکوچیچ با اینکه در مربیگری نام بزرگی ندارد و صلابت و اقتداری از خود نشان نداده و در ۲ بازی مهم با کره‌جنوبی هم قافیه را وا داده است، اما کسی بوده که پس از افتضاحات مارک ویلموتس، موفق شده امید را به فوتبال ایران برگرداند. بحث اصلی در اینجا ماندن یا نماندن اسکوچیچ روی نیمکت تیم ملی نیست بلکه سوال اصلی این است: آیا بازگشت کی‌روش بهترین راه برای موفقیت تیم ملی در جام جهانی ۲۰۲۲ است؟ حضور دوباره سرمربی پرتغالی چه نکته مثبت و چه جای پیشرفتی برای فوتبال ایران خواهد داشت؟

اسکوچیچ، کی‌روش، گواردیولا یا حتی سرمربی ایرانی یا هر کسی که با تیم ملی راهی قطر شود مسئولیت بسیار بزرگی بر گردن دارد و امید بیش از ۸۰ میلیون ایرانی به تفکرات اوست. با شرایطی که در حال حاضر بر تیم ملی حاکم است و اختلافات و ناهماهنگی‌ها بین تمام اجزا و از همه بدتر دو دستگی و اختلافاتی که پایانی تلخ خواهد داشت، ایران تا به این لحظه یک گل به خودی در کارنامه‌اش ثبت کرده و برای جبران آن زمان بسیار کمی دارد.