تغییر ریل تأمین انرژی در زنجیره فولاد؛ ایمیدرو از جبران کمبود تا ساختاردهی پایدار
دنیای معدن: مسئله تأمین پایدار گاز و انرژی، طی سالهای اخیر یکی از جدیترین چالشهای زنجیره تولید فولاد و صنایع معدنی کشور بوده است؛ چالشی که مستقیماً بر بهرهبرداری واحدهای احیا، پایداری تولید، و حتی قیمت تمامشده محصولات تأثیر گذاشته است. در همین راستا، ایمیدرو طی یک سال اخیر رویکرد خود را از مدیریت بحرانهای مقطعی به برنامهریزی ساختاری و بلندمدت تأمین انرژی تغییر داده است.
به گزارش خبرنگار دنیای معدن ، یکی از اقدامات مهم در این مسیر، انعقاد تفاهمنامه توسعه دو میدان گازی با همکاری شرکت ملی نفت ایران است. بر اساس این تفاهم، تولید روزانه حدود ۳۵ میلیون متر مکعب گاز و ۲۵ هزار بشکه میعانات گازی هدفگذاری شده است؛ ظرفیتی که در صورت تحقق، میتواند بخش قابل توجهی از نیاز زنجیره فولاد و صنایع معدنی را پوشش داده و وابستگی آنها به شبکه گاز سراسری در دورههای اوج مصرف را کاهش دهد. این تحول از منظر امنیت تولید، اهمیت راهبردی دارد.
تقویت ظرفیت نیروگاهی؛ حرکت از مصرفگرایی به تولید انرژی
آمارهای منتشرشده از روند ایجاد ظرفیت نیروگاهی در بخش معدن و صنایع معدنی، نشاندهنده تغییر نقش این بخش از مصرفکننده صرف انرژی به مشارکتکننده فعال در تولید برق است:
سال ظرفیت کل ایجاد شده (مگاوات) نرخ رشد
۱۴۰۳ ۶۲۹ مگاوات —
۱۴۰۴ ۸۲۰ مگاوات ۷.۵٪ رشد
۱۴۰۵ (برنامهریزی) ۸۶۰ مگاوات ۲.۹٪ رشد
این روند افزایشی، علاوه بر پوشش نیاز داخلی صنایع، اثر مستقیم بر کاهش فشار شبکه برق سراسری دارد و از بروز محدودیتهای تولید در فصول پرمصرف جلوگیری میکند.
روشهای نوین تأمین انرژی؛ کاهش شدت مصرف و تنوع منبع
در کنار توسعه منابع جدید، سیاست دیگری که در دستور کار قرار گرفته، کاهش شدت انرژی در واحدها است. این سیاست شامل:
• بهکارگیری فناوری تولید گاز سبز از زغالسنگ به عنوان جایگزین گاز طبیعی در واحدهای احیای مستقیم
• بازیافت حرارت و تبدیل آن به بخار و انرژی در نیروگاهها و خطوط تولید
• اجرای برنامههای بهبود بهرهوری و چرخههای بازیابی انرژی
این اقدامات نشان میدهد که تمرکز ایمیدرو تنها بر افزایش ظرفیت تولید انرژی نیست، بلکه بهصورت مکمل، مصرف نیز بهینهسازی میشود؛ موضوعی که اثر آن در کاهش هزینهها و افزایش رقابتپذیری در بازارهای داخلی و صادراتی قابل مشاهده خواهد بود.
اقدامات اخیر ایمیدرو در حوزه تأمین انرژی را میتوان تغییر جهت از مدیریت کمبودها به طراحی ساختار پایدار انرژی تعبیر کرد. این رویکرد، اگر با استمرار در سرمایهگذاری، تکمیل زیرساختها و هماهنگی سیاستهای انرژی کشور همراه شود، میتواند:
• ریسک توقف تولید را کاهش دهد
• پایداری زنجیره فولاد را تضمین کند
• و جایگاه ایران در بازار منطقهای و جهانی محصولات معدنی و فولادی را تقویت نماید
دیدگاهتان را بنویسید