از فناوری‌های پایدار تا هسته‌های نوآور
چرا صنایع بزرگ، به دنبال شتاب‌دهنده‌ها، استارتاپ‌ها و هسته‌های نوآور هستند؟
دنیای معدن: صبح پنجشنبه (ششم شهریورماه) وقتی حسین سیمایی‌صراف، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، به همراه استاندار اصفهان، قدم به محیط روشن و فضای پویای مرکز #نوآوری فولاد مبارکه در دانشگاه صنعتی اصفهان گذاشتند، صحنه‌ای پیش روی آنها قرار گرفت که شاید تصویر آینده صنعت ایران باشد: جوانانی که پشت میزهای کار اشتراکی مشغول طراحی الگوریتم‌های جدید برای بهینه‌سازی خطوط #تولید هستند، هسته‌های فناور که از ایده‌های آزمایشگاهی خود شرکت‌های نوپا می‌سازند و پایان‌نامه‌هایی که به جای خاک خوردن در کتابخانه‌ها، به گرنت‌های میلیاردی تبدیل شده‌اند. این صحنه، بیش از یک بازدید رسمی بود؛ نشانه‌ای از تغییر یک پارادایم.
روزگاری صنعت فولاد تنها با کوره و خط تولید تعریف می‌شد، اما امروز در جهان، غول‌های فولادی و معدنی در کنار کارخانه‌های عظیم خود، مراکز نوآوری بنا می‌کنند؛ فضاهایی که نه بوی آهن و زغال‌سنگ، بلکه انرژی #خلاقیت و ایده‌های فناورانه در آنها جاری است. پرسش کلیدی اما اینجاست: چرا صنایع بزرگ، که سال‌ها با فناوری‌های پایدار سروکار داشتند، حالا به دنبال شتاب‌دهنده‌ها، استارتاپ‌ها و هسته‌های نوآور هستند؟
دیدگاهتان را بنویسید