برخی ریشه های ارزان فروشی فولاد ایران

1- بدلایل تحریم فولادسازان ایران متمرکز بر فروش فوب بصورت نقدی بوده و علاقه ای به انبارسازی و بازاریابی در کشور هدف ندارند ... بعلاوه دسترسی به بازارهای اروپا و آمریکا که قیمت فولاد بالایی دارند بدلیل تحریم و عدم توافق تجاری دوجانبه، محدود است

2- مشتریان محدود صادراتی (عموما شرکتهای بازرگانی متوسط مقیاس که بعضا با هم هماهنگ هستند)

3- حاشیه سود بالای فولادسازان ایران که مرتبط با هزینه های پایین انرژی و دستمزد و خدمات بوده و امکان ارایه تخفیفهای غیرمنطقی به مشتریان را فراهم می اورد

4- تعداد بسیار بالای واحد تولیدی فولاد (بالای 100 واحد) و دشواری هماهنگی بین آنها که عامل تشدید رقابت منفی در بازارهای هدف صادراتی است (ساختار عرضه)

5- تمرکز صادرات فولاد بروی محصولات میانی که سطح رقابت جهانی در آن بسیار بالا بوده و فروش اعتباری در آن مرسوم است (بازار جهانی اسلب تنها 20 میلیون تن است)

6- تجربه و محدودیت دسترسی فولادسازان ایران در بکارگیری ابزارهای نوین مالی و هجینگ قیمتها در بازارهای جهانی

7- هدف صادرات= کسب دلار بجای سود: صادرات تبدیل به یک ابزار تامین ارز فولادسازان در تولید و طرحهای توسعه شده و از حساسیت هیات مدیره شرکتها کاسته است! ... صنعت فولاد کشور امروز بیش از 20 میلیارد دلار طرح توسعه داشته که ارز آن بایستی توسط خود فولادساز به هر قیمتی تامین شود.