*دایناسور باشیم یا تغییرات قیمتی را بپذیریم*

بخش معدن و صنایع معدنی ایران دیری است که انرژی ارزان را به آلبوم خاطرات سپرده و سال هاست با نرخ های جدید هماوردی می کند. امروزه دیگر همچون ایام شیرین گذشته، خبری از نرخ های ارزان به ویژه برای برق و گاز نیست؛ دو عاملی که البته برای تولیدکنندگان این حوزه به ویژه فولادی ها، حیاتی تلقی می شود.

فشار افزایش قیمت های انرژی در واقع تهدیدی برای شرکت های فولادی بوده و نکته ای است که در هر رویدادی برجسته می شود تا تصمیم سازان و تصمیم گیران نیم نگاهی بدان بیندازند اما دولت نشان داده برنامه ای برای شنیدن آن( حداقل  در کوتاه مدت) ندارد در حالی که طی دو دهه اخیر سرمایه گذاری لازم برای ظرفیت سازی در تولید و برق و گاز از سوی دو وزارتخانه نیرو و نفت صورت نگرفته و پیام صریح آن کم کاری، این بوده که مدیران برای نجات تولید، خود باید طرحی نو دراندازند.

در واقع فشارهای هزینه ای که از قیمت حامل های انرژی بر تولیدکنندگان وارد شده به شدت بر سود شرکت ها تاثیر کاهنده گذاشته و بنابر گفته مدیران ارشد فولادی، اکنون به طور متوسط این نرخ در محدوده 3 تا 8درصدی ایستاده است. در چنین شرایطی برخی همچنان بر خواسته های قبلی خود برای دریافت انرژی ارزان تاکید می ورزند اما مدیرانی هستند که با نگاهی نو سعی در سازگاری مجموعه خود با شرایط جدید دارند و تمرکز را به عوامل دیگر تاثیرگذار در قیمت تمام شده و سود، معطوف ساخته اند. 

مثالی که در اینجا می توان آورد اقدامات شرکت آهن و فولاد ارفع است. شرکتی که به گواه گزارش های منتشر شده بورس اوراق بهادار، ضمن پذیرش واقعیت؛ طی نیمه نخست و هفت ماه امسال، رشد فروش و درآمد را به طور قابل ملاحظه ای افزایش داده، جزو تامین کنندگان اصلی شمش فولادی بازار قرار گرفته و آنطور که امین صفری مدیرعامل "ارفع" اعلام کرده این شرکت علاوه بر برنامه های رشد بهره وری و نیز کاهش مصارف مواد و ساعات توقف؛ از زمستان گذشته به سراغ تامین انرژی پایدار رفته است.

نکات فوق حکایت از نتیجه بخش بودن جسارت مدیران جوان با تیمی آینده نگر دارد در حالی که تجربه نشان داده در هنگامه تغییر، رفتار دایناسوری و تاکید بر مواضع پیشین و نوستالژی نرخ های ارزان، نه تنها کمکی به بهبود شرایط ندارد که به زوال سازمانی می انجامد. 

این واقعیتی است که در بسیاری از شرکت های بزرگ دنیا نیز رخ داده و مدیرانی که تغییرات هر چند دردناک را پذیرفته و آن را فرصتی برای قدم نهادن در راه جدید دانسته اند، نتایج ارزنده ای برای افراد شاغل شرکت، سهامداران و آن صنعت به ثبت رسانده اند.

اکنون، هنگامه پذیرفتن تغییر است و این گذر پرحادثه، دالانی است که تمامی صنایع – دیر یا زود- ناگزیر به عبور از آن هستند.