با اصلاح الگوی مصرف انرژی، توسعه نیروگاه‌ها و حمایت دولت، می‌توان تاب‌آوری فولاد و اقتصاد ملی را تضمین کرد
دنیای معدن: فولاد خوزستان بزرگ‌ترین تولیدکننده و صادرکننده شمش فولادی کشور، نقش کلیدی و راهبردی در صنعت فولاد ایران دارد و عملکرد آن تعیین‌کننده شرایط کل زنجیره فولاد، صنایع پایین‌دستی و اقتصاد ملی است.
تابستان ۱۴۰۴ کاهش تولید این شرکت به دلیل محدودیت‌های برق و گاز، اثرات گسترده‌ای بر سودآوری، درآمدهای ارزی و زنجیره ارزش صنایع وابسته از جمله نورد، ساختمان و خودروسازی گذاشت. سایر فولادسازان نیز با مشکلات مشابه انرژی روبه‌رو بودند و نتوانستند از ظرفیت کامل تولید خود بهره‌مند شوند. این شرایط نشان می‌دهد که محدودیت‌های انرژی یک چالش ملی است و تهدیدی جدی برای کل صنعت فولاد ایران محسوب می‌شود.
تابستان از دست رفته، هشداری روشن برای زمستان پیش رو است. کسری گاز حدود ۳۰۰ میلیون مترمکعب و تعطیلی احتمالی صنایع تا ۱۵۰ روز (۶۰–۷۰ روز برق و ۱۰۰ روز گاز) می‌تواند تولید را کاهش دهد، درآمدهای ارزی را تحت فشار قرار دهد و جایگاه ایران در میان تولیدکنندگان جهانی فولاد را تهدید کند.
نیمه اول سال ۱۴۰۴ کاهش ۶۰۰ میلیون دلاری صادرات زنجیره فولاد، نشانه شکنندگی صنعت در مواجهه با محدودیت‌های انرژی و فشارهای ارزی است. ادامه این روند، دستیابی به جایگاه دهم جهان در تولید فولاد را با خطر جدی مواجه می‌کند و بازیابی آن نیازمند چندین سال سرمایه‌گذاری و اصلاحات ساختاری خواهد بود.
از سوی دیگر، داده‌های عملی نشان می‌دهد که در صورت عدم اعمال محدودیت‌های انرژی، شرکت فولاد خوزستان قادر است به ضریب تولید فراتر از ۱۰۰ درصد دست یابد؛ این امر در فروردین‌ماه ۱۴۰۴ به شکل عملی اثبات شد. پایداری تولید نه تنها بر درآمد و سودآوری تاثیر مستقیم دارد، بلکه به اشتغال‌زایی، توسعه صنعتی، امنیت ملی، درآمد ارزی و ارتقای رفاه اجتماعی نیز منجر می‌شود. نقطه مقابل آن نیز صادق است؛ محدودیت انرژی باعث کاهش تولید، افت سودآوری، تهدید اشتغال، کاهش توان صنایع پایین‌دستی و آسیب به رفاه عمومی می‌شود.
بحران ارزی و سیاست‌های متناقض قیمت‌گذاری فولاد، فشار مضاعفی بر تولیدکنندگان وارد کرده است. اجرای مصوبه افزایش قیمت پایه و محاسبه قیمت صادراتی بر اساس نرخ اسکناس بانک مرکزی باعث سردرگمی، کاهش عرضه و تاخیر در تحویل محصولات شد.
در کنار محدودیت‌های انرژی، این وضعیت یک کابوس واقعی برای فولادسازان ایجاد کرده و سودآوری صنعت را به شدت تحت فشار قرار داده است. همچنین محدودیت انرژی باعث شده بخش قابل توجهی از تولید، به جای فرآوری و تولید محصولات با ارزش افزوده، به صورت شمش خام عرضه شود؛ پدیده‌ای که کاهش درآمدهای ارزی، محدودیت توسعه صنایع پایین‌دستی و تهدید جایگاه ایران در بازار جهانی فولاد را به همراه دارد.
دیدگاهتان را بنویسید