بهترین کشورهای جهان برای شروع تجارت

به گزارش دنیای معدن، رتبه‌بندی محیط کسب‌وکار نشریه معتبر اکونومیست (EIU)، جذابیت کسب‌وکار را در 82 کشور و منطقه بر اساس شاخص‌هایی مانند تورم، هزینه زندگی، رشد اقتصادی و سیاست‌های مالی اندازه‌گیری می‌کند. پریانتی روی Prianthi Roy)) مدیر پیش‌بینی کشوری و تحلیلگر اروپای اکونومیست در این خصوص بهCNBC می‌گوید: «سنگاپور همانند 16 سال گذشته بهترین جغرافیای جهان برای تجارت باقی خواهد ماند». به اعتقاد او عواملی که جایگاه این کشور آسیای جنوب شرقی را به‌عنوان یک مقصد تجاری برتر تعیین می‌کند، ثبات سیاسی و تمرکز دولت بر کمک به شرکت‌های داخلی بخش خصوصی برای ارتقای فناوری است.

در شکل 1 فهرست ده کشور برتر این لیست را مشاهده می‌نمایید.

 تحلیلگران این رتبه‌بندی می‌گویند این سنجش، دیدگاه‌هایی در مورد اینکه کدام‌یک از اقتصادها نسبت به سایرین برای رشد بهترند، ارائه می‌کند. همچنین روشی مؤثر برای شناسایی مکان‌هایی است که ممکن است به‌زودی افزایش هزینه‌های سرمایه‌گذاری در آن‌ها اتفاق بیفتد. پس از سنگاپور، دانمارک و آمریکا در مقام‌های دوم و سوم قرار دارند. پریانتی روی بر این باور است که دانمارک با مبانی اقتصاد کلان و زیرساخت حمل‌ونقل و دیجیتال با کیفیت بالا، یکی از جذاب‌ترین مکان‌های تجاری در جهان است. هم‌چنین فرصت‌های بازار در ایالات‌متحده با وجود محدودیت‌های اندک تجارت و سرمایه‌گذاری خارجی در ایالات‌متحده مطلوب باقی خواهند ماند

بر اساس این گزارش، پیش‌بینی می‌شود سنگاپور، دانمارک و ایالات‌متحده بهترین محیط‌های تجاری را در پنج سال آینده داشته باشند. کشورهای آلمان و سوئیس در رتبه‌های چهارم و پنجم قرار گرفتند، درحالی‌که کانادا، سوئد، نیوزلند، هنگ‌کنگ و فنلاند بقیه فهرست ده مکان برتر جهان برای تجارت را به خود اختصاص دادند. این‌ها همه اقتصادهای پیشرفته‌ای هستند که مدت طولانی در این فهرست باقی مانده‌اند بنابراین گزینه‌های مطمئنی جهت ریسک و سرمایه‌گذاری هستند.

برخی کشورها مانند یونان، قطر و هند از طریق بهبود گسترده در ابعاد مختلف این شاخص، امتیاز خود را ارتقا داده‌اند. به‌عنوان مثال، این گزارش نشان می‌دهد که یونان بیشترین بهبود را در زمینه فضای کسب‌وکار این شاخص داشته که دلیل آن اصلاحاتی است که توسط دولت حامی کسب‌وکار آن انجام شده است. همچنین اصلاحات بازار آزاد وعده داده شده توسط رئیس‌جمهور آرژانتین یعنی خاویر میلی (Javier Milei) با هدف تقویت بنگاه‌های خصوصی و جذب سرمایه‌گذاری خارجی سبب شده رتبه این کشور به دومین محیط تجاری بهبودیافته ارتقا یابد.همان‌طور که در شکل 2 مشاهده می‌کنید هند در فهرست «تغییر در رتبه‌بندی محیط کسب‌وکار» به همراه سوئد و کاستاریکا در رتبه سوم قرار گرفته است.

 از طرفی دیگر بانک جهانی نیز تا سال 2020 میلادی هرساله گزارش «انجام کسب‌وکار» خود را منتشر می‌کرد که در آن، بهترین کشورها برای انجام تجارت بر اساس 10 شاخص کلیدی رتبه‌بندی می‌شدند. در سال 2020 میلادی، نیوزلند، سنگاپور، هنگ‌کنگ، دانمارک و کره‌جنوبی پنج کشور برتر برای راه‌اندازی کسب‌وکار بوده‌اند. کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب عموماً از رقابت جامانده بودند؛ به‌طوری‌که در آن سال، هیچ کشوری در آمریکای لاتین جزو پنجاه کشور برتر ثبت نشد. کشورهای جنوب صحرای آفریقا هم کمابیش چنین وضعیتی داشته‌اند و تنها دو اقتصاد جنوب صحرای آفریقا (روآندا و موریس) از نظر سهولت کسب‌وکار در زمره 50 اقتصاد برتر قرار گرفته بودند.در شکل 3 رتبه‌بندی محیط کسب‌وکار کشورها طی سال‌های 2009 تا 2018 را مشاهده می‌کنید.

 در حال حاضر این آمار کم‌وبیش ثابت است، اما برخی کشورها با برنامه‌ریزی و بهسازی در سیاست‌های اقتصادی به‌یک‌باره رتبه خود را در جهان بهبود بخشیده‌اند.

 همان‌طور که قبلاً نیز ذکر شد هند در لیست فوق شش رده پیشرفت داشته است. بر اساس گزارشی که توسط دانشگاه گلاسکو (University of Glasgow) تهیه شده است، هند یکی از بهترین کشورهای جهان برای راه‌اندازی کسب‌وکار است و در آخرین رصد جهانی کارآفرینی (GEM) در رتبه دوم قرار دارد. اقتصاد این کشور سطوح بالایی از مالکیت تجاری را ثبت کرده که نشان‌دهنده دوام طولانی‌تر کسب‌وکارها و کسب امتیاز بالایی در هنجارهای اجتماعی و فرهنگی در حمایت از کارآفرینی توسط این کشور است. نتایج گزارش این دانشگاه نشان داد که هند یکی از پنج کشوری است که در آن کارشناسان حمایت اجتماعی از زنان کارآفرین و دسترسی به منابع آن‌ها را رضایت‌بخش ارزیابی می‌کنند.

به‌طور خلاصه چنین ارزیابی‌هایی که توسط مؤسسات و نشریات معتبر دنیا انجام می‌شوند، اطلاعات بسیار مهمی را به مدیران صنایع کشورهایی با رتبه پایین‌تر جهت برنامه‌ریزی برای پیشرفت روزافزون ارائه می‌دهند. خصوصاً کشورهایی که در رتبه‌بندی سال‌های گذشته رده پایینی داشته‌اند، ولی اکنون جهش ناگهانی را تجربه کرده‌اند. بنابراین می‌توان به‌جای پذیرش ریسک برای کسب تجربه در راه‌حل‌های جدید امتحان‌نشده، با بررسی برنامه‌های کوتاه‌مدت و درازمدت اخیر این کشورها و همچنین بومی‌سازی راهبردهای موفق آن‌ها به پیشرفتی همانند و یا حتی بیش‌تر از این کشورها دست یافت.