اطلاعات گاوصندوقی به درد سرمایهگذاران معدنی نمیخورد
دنیای معدن -مشکلات بخش معدن، عجیب و غریب و غیرقابل حل نیستند و بیشتر در زمره اشکالات سیستمی قرار میگیرند.
به گزارش دنیای معدن، اینرا یک فعال معدنی میگوید و معتقد است: عمدهترین این مشکلات را میتوان در چند بخش دستهبندی کرد؛ به عنوان مثال نبود بانک اطلاعاتی مربوط به معدن به عنوان نخستین پاشنه آشیل این بخش مطرح است، به طوری که در هیچ سایت یا مرکزی، اطلاعات تعداد و نوع معادن و میزان ذخایر آنها در دسترس همگان قرار نگرفته است، در حالی که بیشتر این اطلاعات در دست بخش دولتی است و این بخش، اطلاعات را بهراحتی بیرون نمیدهد، حتی برای سرمایهگذار خارجی و داخلی.
وی میافزاید: این در حالی است که در تمام کشورهای دنیا اینگونه اطلاعات روی یک سایت گذاشته میشود تا سرمایهگذارانی که میخواهند سرمایه خود را در این بخش به کار ببندند بتوانند تحلیل و بررسی دقیقی داشته باشند. ۹۰ درصد اقتصاد دنیا را اطلاعات تشکیل میدهد و ۱۰ درصد دیگر قدرت تجزیه و تحلیل اطلاعات است.
رسا گفت: چگونه میتوانیم به سرمایهگذار بفرما بزنیم و برایش فرش قرمز بیندازیم بدون اینکه اطلاعات مورد نیازش را در خصوص تعداد معادن کانی مورد نظر، میزان ذخایر موجود در کشور و قوانین و مقررات بهرهبرداری در خصوص آن معدن در اختیارش قرار ندهیم؟
وی با اشاره به اینکه مشکل دیگر بر سر استانداردسازی استخراج و فرآوری محصولات معدنی است تصریح میکند: بهرهوری و راندمان پایین و ضایعات خیلی زیاد در این بخش، معدن ما را عقب نگه داشته است. در ایتالیا با ۱۵ نفر میتوانند ۴ هزار متر سنگ تولید کنند و در ایران با ۶۵ نفر میتوانیم ۱۵۰۰ متر سنگ تولید کنیم آن هم سنگی که تلورانس ندارد و کنترل کیفی نشده است، این در حالی است که ما حتی یک آزمایشگاه سنگ مجهز و مرجع نداریم که بهصورت خصوصی مراجعه کنیم و سنگ مورد نظرمان را به آزمایش بدهیم تا بتوانیم سرمایهگذار خارجی را به سرمایهگذاری در این بخش راغب کنیم.
این فعال معدن ادامه میدهد: به طور مثال یک شرکت فرانسوی که یکی از بزرگترین شرکتهای حوزه معدن در اروپاست و در ۸۳ کشور نمایندگی دارد را به ایران آوردیم و آنها واقعا مبهوت تنوع معادن شده بودند و اشاره میکردند که ایران معادنی دارد که در تمام دنیا بینظیر است ولی نتوانستیم اطلاعات درستی از این معادن به دست بیاوریم و حتی به وزارت صنعت، معدن و تجارت نیز مراجعه کردیم که این اطلاعات را در اختیار ما قرار ندادند، در حالی که حاوی اطلاعات محرمانهای نبود. برای مثال وضعیت معادن ما در بخش سنگهای تزئینی مثل تراورتن، مرمریت و... بسیار مناسب است و استخراج آن تنها به ۵۰۰ میلیون تومان سرمایهگذاری نیاز دارد.
رسا اضافه میکند: ضعف اطلاعات از پایه است بسیاری از معادن با دنیای خارج ارتباطی ندارند. وقتی به اینترنت مراجعه میکنیم فقط نام تعدادی شرکت است که ادعا دارند همه نوع سنگی را دارند، در حالیکه هیچی ندارند و فقط یک عده دلال هستند. از سوی دیگر، بسیاری از معادن کوچک و متوسط نیز نه دارای دفتر و شرکت هستند و نه حتی یک ایمیل و تلفن دارند و در برخی موارد، بهرهبردار معدن حتی سواد ندارد. در نتیجه اینکه تعدادی دلال در این خلأ اطلاعاتی پا میگیرند و سرمایه و دارایی بهرهبردار و معدن کار را به یغما میبرند. از طرف دیگر سرمایهگذار هم به اطلاعاتی که برایش مهم است دست پیدا نمیکند.
وی میافزاید: شرکت فرانسوی یادشده از قبل نیز نتوانسته بودند از هیچ منبع و مرجعی، اطلاعاتی از معادن ایران به دست آورند. از طرف دیگر به ایران نیز آمدند آزمایشگاه مجهزی نبود که مواد موردنظرشان را عیارسنجی کنند، در حالی که با ۵۰۰ میلیون میشود یک آزمایشگاه را مجهز کرد. حتی آزمایشگاه وزارتخانه نیز از تاسیس یک آزمایشگاه مجهز از سوی بخش خصوصی استقبال کرده و معتقدند منابع مالی برای تجهیز آزمایشگاه نیست و از سرمایهگذاری بخش خصوصی در این بخش استقبال کردند.
مدیرعامل شرکت دادور کاو نبود یک مانیفست تعریفشده در سازمانهایی نظیر سازمان منابع طبیعی، سازمان محیطزیست و سازمانهای صنعت، معدن و تجارت را از دیگر مسائل پیشروی معدنکاری میداند و معتقد است: در این صورت طبیعی است که سازمان محیطزیست را مانع بدانیم و فعالان معدنی را تخریبگر. محیطزیست بهانه میگیرد و مانع کار معدنکاران میشود و معدنیها رعایت نمیکنند و تخریب میکنند و پشتسر خود ویرانهای بر جای میگذارند. باید دید ۳ درصدی که سازمان صنایع میگیرد برای بازسازی معادن صرف میشود یا خیر.
وی با بیان اینکه دانش فنی ما در بخش اکتشاف و بهرهبرداری نیز ضعیف است، میگوید: اکثر بهرهبرداران و پیمانکاران ضعیف هستند و ایرادات مهمی به کارشان وارد است با این حال معتقدم، مشکلات بخش معدن و صنایع معدنی بسیار پیش پا افتاده و قابل حل هستند. چراکه اطلاعاتی که جایش در گاوصندوق باشد به درد سرمایهگذار نمیخورد.
دیدگاهتان را بنویسید