نگاهی به راه اندازی واحد دوم نمک زدایی بندرعباس با حمایت ایمیدرو

بهره برداری از واحد دوم نمک زدایی بندرعباس، به عنوان بزرگ ترین مجتمع نمک زدایی آب دریا در ایران، نه تنها تولید پایدار آب برای صنایع فلات مرکزی را در پی دارد، که از نظر مقیاس تصفیه آب، توسعه ساخت داخل، ارزش سرمایه گذاری و نوع دانش آن برای محیط زیست؛ پروژه ای ویژه و منحصر به فرد بوده که با حمایت و تسهیل گری ایمیدرو و وزارت صمت به ثمر نشست.

 

هم‌زمان با بهره‌برداری از واحد دوم، تفاهم‌نامه احداث واحدهای سوم و چهارم نمک‌زدایی هرکدام با ظرفیت ۷۰ میلیون مترمکعب در سال و همچنین اجرای فاز دوم خط انتقال آب خلیج‌فارس نهایی شده است.

فاز دوم این طرح با مشارکت و سرمایه‌گذاری شرکت ملی صنایع مس ایران در حال اجرا است و هدف از آن، تأمین پایدار بخش قابل‌توجهی از نیاز آبی صنایع معدنی کشور، به‌ویژه مجتمع‌های صنعتی مس در استان کرمان است. این خط به طول تقریبی ۴۵۲ کیلومتر از بندرعباس تا منطقه سرچشمه امتداد دارد و ظرفیت نهایی آن ۲۱۰ میلیون مترمکعب در سال است. در طول مسیر، چندین ایستگاه پمپاژ بین‌راهی، مخازن تعادلی، ایستگاه‌های فشارشکن و پست‌های برق ۲۳۰ و ۶۳ کیلوولت احداث می‌شود تا انتقال آب در ارتفاع بیش از دو هزار متر به‌صورت پایدار انجام شود.

در طراحی این خط از لوله‌های فولادی با قطر بالا و پوشش‌های ضدخوردگی ویژه برای انتقال آب دریا و آب نمک‌زدایی‌شده استفاده شده است. با اجرای این پروژه، بخش زیادی از نیاز آبی صنایع مس از منابع دریا تأمین می‌شود و وابستگی به منابع زیرزمینی و سطحی به‌شدت کاهش می‌یابد؛ اقدامی که از نظر زیست‌محیطی نیز گامی مهم در حفاظت از منابع آب شیرین کشور محسوب می‌شود.

در ادامه، با احداث واحدهای سوم و چهارم نمک‌زدایی و تکمیل فاز دوم انتقال، ظرفیت کل طرح از خلیج‌فارس به فلات مرکزی به بیش از 350میلیون مترمکعب در سال خواهد رسید که نقطه‌عطفی در تأمین پایدار آب شرب و صنعتی کشور به شمار می‌آید.

این پروژه نمونه‌ای عملی از تحقق شعار سال ۱۴۰۴: «سرمایه‌گذاری برای تولید» است؛ سرمایه‌گذاری‌ که با تکیه بر توان داخلی، بومی‌سازی فناوری، ایجاد زیرساخت‌های پایدار و رعایت حفاظت محیط‌زیست، و با رعایت مبانی توسعه پایدار، نقش مؤثری در توسعه اقتصادی، ایجاد فرصت‌های شغلی و رونق پایدار صنایع غیرنفتی کشور ایفا خواهد کرد.

ویژگی های روش اسمز معکوس

از نظر زیست‌محیطی، اسمز معکوس (RO) بهتر از روش‌های حرارتی ((MSF و (MED) است به این دلیل که حجم پساب(brine) کمتری تولید می‌کند (تا ۳ برابر کمتر). همزمان تولید گرما ندارد، مصرف انرژی و انتشار کربن آن نیز بسیار کمتر از روش های دیگر است این در حالی است که بیشتر آب شیرین کن های کشورهای حاشیه خلیج فارس با روش های حرارتی کار می کنند.