تداوم چالشها در مجتمع فولاد قاینات؛ پروژهای که هنوز به ظرفیت واقعی نرسیده است
دنیای معدن: با وجود گذشت چند سال از راهاندازی فاز نخست مجتمع فولاد قاینات و سرمایهگذاریهای سنگین انجام شده، این پروژه همچنان با مجموعهای از چالشها در حوزه مدیریت، تأمین مواد اولیه، پایداری انرژی، تحقق ظرفیت تولید و تکمیل طرحهای توسعه مواجه است؛ مسئلهای که باعث شده نتایج اقتصادی و اشتغالزایی وعده دادهشده برای منطقه هنوز بهطور کامل محقق نشود.
به گزارش دنیای معدن، بر اساس بررسیهای میدانی و اظهارنظر کارشناسان صنعت فولاد، مجتمع فولاد قاینات که بهعنوان یکی از طرحهای بزرگ توسعهای شرق کشور معرفی شده بود، همچنان با فاصله قابل توجهی از ظرفیت اسمی خود فعالیت میکند. این مجتمع قرار بود نقش مهمی در ایجاد ارزش افزوده در زنجیره فولاد، کاهش خامفروشی و رونق اشتغال منطقهای ایفا کند؛ با این حال، تأخیر در تکمیل فازهای توسعه و مشکلات زیرساختی مانع از تحقق کامل این اهداف شده است.
چالش تأمین مواد اولیه و انرژی
یکی از مهمترین موانع، عدم دسترسی پایدار به مواد اولیه و انرژی است. کارشناسان معتقدند که مشکل در تأمین کنسانتره و گاز باعث شده خطوط تولید این مجتمع نتوانند بهطور پیوسته و در ظرفیت برنامهریزی شده فعالیت کنند. این مسئله هزینه تولید را افزایش و بهرهوری را کاهش داده است.
ظرفیت اسمی محقق نشده
با وجود اعلام ظرفیت تولید سالانه، آمارهای غیررسمی نشان میدهد که تولید واقعی فاصله زیادی با ظرفیت طراحی شده دارد. این موضوع نه تنها بازده اقتصادی طرح را تحت تاثیر قرار داده بلکه سبب شده انتظارات جامعه محلی درباره اشتغال پایدار و توسعه منطقهای بهطور کامل برآورده نشود.
تغییرات مدیریتی و نبود ثبات راهبردی
یکی دیگر از محورهای مورد انتقاد، تغییرات مکرر مدیریتی در سالهای اخیر است که به گفته کارشناسان، برنامهریزی بلندمدت و اجرای راهبردهای توسعهای را مختل کرده است. تحلیلگران صنعت معتقدند که این پروژه نیازمند مدیریت منسجم و دارای نقشه راه مشخص است تا بتواند از مرحله رکود و ناپایداری خارج شود.
اثر اقتصادی بر منطقه
با وجود سرمایهگذاریهای سنگین، نتایج اقتصادی برای منطقه قاین و شرق خراسان هنوز بهطور کامل احساس نمیشود. انتظار میرفت فولاد قاینات به پیشران توسعه صنعتی شرق کشور تبدیل شود؛ اما کندی در تکمیل زنجیره تولید و کاهش نرخ بهرهوری، باعث شده این پتانسیلها هنوز بالفعل نشوند.
کارشناسان تاکید میکنند که تأمین پایدار مواد اولیه، رفع محدودیتهای انرژی و تسریع در تکمیل فازهای توسعه میتواند به بازگشت جایگاه این مجتمع در نقشه صنعتی کشور کمک کند. در غیر این صورت، فاصله میان چشمانداز اعلامشده و واقعیت موجود همچنان ادامه خواهد داشت.
دیدگاهتان را بنویسید